درباره‌ی کتاب:

کشور کوشان سرزمینی در مشرق ایران بود که حکومت بزرگ کوشانیان در قرن اول میلادی در آن تشکیل شد. داده‌های تاریخی درباره‌ی این همسایه و رقیب حکومت ساسانیان منحصر به منابع سکه‌شناسی و کتیبه‌نگاری است که نتیجه‌گیری از آن‌ها در نبودِ روایتی تاریخی کاری دشوار می‌نماید. نویسنده‌ی کتاب حاضر بر آن است که کتاب کوش‌نامه، که در قرن پنجم هـ . ق. در عصر سلجوقی، از روی کتابی باستانی، به نظم درآمده، در واقع روایت تاریخی حکومت کوشان از زبان رقیب آنان یعنی حکومت ساسانیان است و کوش پیل‌دندان، ضدقهرمان کتاب، نیز نماد سلسله‌ی کوشانیان به شمار می‌آید که از نگاه ساسانیان طبیعتاً به مظهر بیداد و رفتارهای غیرانسانی بدل می‌شود.

نویسنده در این کتاب نیز، همچون دیگر کتابش در بررسی لایه‌های تاریخی روایت‌های خاندان رستم، نشان داده که ایرانیان، برخلاف دیدگاه نسنجیده‌ای که آنان را ملتی فاقد تاریخ می‌داند، در طول سده‌ها تاریخ‌نگاری خاص خود را با دوره‌بندی  و شخصیت‌های شناخته‌شده داشته‌اند که، مثل هر تاریخ‌نگاری دیگری از قدیم تاکنون، دو هدف را دنبال می‌کرده: مشروعیت‌سازی و مشروعیت‌زدایی.