درباره‌ی کتاب:

نجوان درویش ( - 1978) شاعری از فلسطين، زاده‌ی قدس و يکی از صداهای برجسته در شعر امروز عرب است. او در شعر خود به بناهای تاريخی، آثار و مکان‌های تغييرنام‌يافته، فرهنگ دگرگون شده، تاريخچه‌ی قتل‌عام‌ها، تبعيض‌ها و ظلم‌هايی که بر ملتش رفته است می‌پردازد. اما اين همه باعث نمی‌شود که از مردم ستمديده‌ی ديگری که در معرض تبعيض نژادی، زبانی و فرهنگی قرار گرفته‌اند غافل شود. او از آمازيغ(آزاد مردان)، کرد، عرب، ايرانی، ترک و ارمنی می‌گويد. با خيام در نيشابور، با حافظ در شيراز، با احمد شوقی در مصر و با ارنستو کاردينال در نيکارا گوئه هم‌سخن می‌شود. به اصفهان و شيراز و بخارا و اهواز اشاره می‌کند. تاريخ اجدادی خود را به تصوير می‌کشد و استعمار را نقد و آثار ويرانگر آن را آشکار می‌کند. تا به امروز اشعار او به انگليسی، چينی، ايتاليايی، آلبانيايی، اردو، اسپانيايی، فرانسوی، يونانی، ترکی، کاتالونيايی، کرواتی، مقدونی و هندی ترجمه شده و جوايز متعددی از جمله جايزه‌ی سارامگواير 2022 و جايزه‌ی بين‌المللی شعر سيلنتو 2023 را دريافت کرده است.