درباره‌ی کتاب:

هیچ نویسنده‌ای بهتر از دیکنز دوران کودکی قهرمانش را توصیف نکرده است. دیکنز بیش از هر نویسنده‌‌ی انگلیسی دیگری، به جز شکسپیر، تخیل خواننده را مسحور شخصیت‌های به یاد ماندنی خود کرده است. او تأثیرگذارترین رمان‌نویس در زبان انگلیسی بوده است.

تالستوی ویژگی‌های انسانی نوشته‌های دیکنز را می‌ستود و از همه‌ی نویسندگان انگلیسی برتر می‌شمرد و دیوید کاپرفیلد را بزرگ‌ترین دستاورد ادبی او می‌دانست، به ‌ویژه فصل «توفان» آن را معیاری به شمار می‌آورد که رمان‌های بزرگ جهان را با آن می‌توان سنجید.

کافکا کتاب امریکا را در تقلید محض از دیوید کاپرفیلد نوشت.

دی. اچ. لارنس دوست داشت با دیوید کاپرفیلد همذات‌پنداری کند.

سوینبرن دیوید کاپرفیلد را شاهکاری بی‌همتا خواند.

داستایفسکی از خوانندگان پروپاقرص رمان‌های دیکنز بود و بینش هنری او را می‌ستود و در شخصیت‌پردازی و خلق موقعیت‌های داستانی از دیکنز تأثیر پذیرفته بود. ویلیام فاکنر حرفه و هنر داستان‌نویسی خود را وامدار نویسندگان بزرگی چون دیکنز می‌دانست.

گراهام گرین از نثر رازآمیز دیکنز سخن می‌گفت. گویی روحی در خلوت با خویشتن در حال گفت‌وگوست.

     جِرِمی باکلی (ویراستار انگلیسی رمان دیوید کاپرفیلد)    

جرج ارول می‌گوید دیکنز از نویسندگانی است که آثارش ارزش دزدیدن را دارد.