دربارهی کتاب:
اصطلاح هنرِ فقیر را نخستینبار جِرمانو چِلانت در سال 1967 در وصف گروهی از هنرمندان ایتالیـایی ساخت که، با سادهتـرین وسایـل، آثار شاعـرانهای بر پایهی وقایع زندگی روزمره خلق میکردند. حرکت آنها واکنشی در برابر کاسبکاری در بازار هنر و چیـرگی مینیمالیسم آمریکایـی و هنـر پاپ بود و نشـان از عطش شدیدی بـه کشف
مصالح تازه برای هنر داشت. ناگهان هنری پیدا شد که با هر چیزی قابل تولید بود: موجودات زنده، محصـولات زمـین، مواد صنعـتی، رطوبـت، صدا، انـرژی. هـنر فقیر
پدیدهای گروهـی بود و جمع خارقالعـادهای از استعـدادهای مستقـل مانند آلیگیرو بوئتی، یانیس کوئونلیس، ماریو مرتس، ماریسا مرتس، جولیو پائولینی، جوزپه پنونه و میکلانجلو پیستولتو را دربرمیگرفت.
در این جستار مصور، رابرت لاملی تفسیر خواندنی و فشردهای از هنر فقیر که از گفت و شنود با خود هنرمندان فراهم آمده است در اختیار خواننده میگذارد.
نظرها (0)
ثبت نظر: