درباره‌ی کتاب:

در نظریه‌ای در باب اقتبـاس لیندا هـاچن، کارشنـاس ادبی مشهور، فراگیر بودن اقتباس را در تمامی اشکال مختلف رسانه‌ای بررسی می‌کند. البته در سینمای معاصر، به اندازه کافی اقتباس وجود دارد ـ براساس هر چیزی از کتاب‌های مصور گرفته تا رمان‌های جین آستن ـ تا ما را به این فکر وا دارد که شاید قصه‌های هالیوود به اتمام رسیده است. اما هاچن استدلال می‌کند که اگر تصور می‌کنید اقتباس صرفاً در مورد رمان‌ها و فیلم‌ها قابل ادراک است، سخت در اشتباهید. امروزه آهنگ‌هـای کپی‌برداری‌شده‌ای هستند که به بـالای جدول موسیقی پاپ دست پیدا می‌کنند، نسخه‌های بازی‌های کامپیوتری از داستان‌های پریان وجود دارند، و حتی برخی از قطار‌های هوایی از حق انحصاری فیلم‌های موفق نشئت می‌گیرند. اقتباس همواره سبک اصلی قصه‌گویی بوده و این شایستگی را دارد که در تمامی انواع خود مطالعه و طیف وسیعی را شامل شود، به‌عنوان فرایند آفرینش و دریافت و یا فقط به‌عنوان خود محصول. نظریه‌ای در باب اقتباس مستدلانه و روشنگرانه، بازاندیشی متهوّرانه‌ای است پیرامون اینکه اقتباس چگونه در انواع رسانه‌ها و ژانرها عمل می‌کند. این کتاب می‌تواند به این سؤال قدیمی خاتمه دهد که آیا نسخه‌ی کتابی بهتر است یا نسخه‌ی سینمایی، یا اپرا، یا شهربازی.

لیندا هاچن نظریه‌پرداز متبحّر «پسامدرن» و «تقلید تمسخرآمیز» اکنون توجه تحلیلگرانه‌ی خود را بر مقوله‌ی وسیع‌تری معطوف کرده، به نام «اقتباس». پس از مطالعه‌ی این استدلال گیرا، دیگر نخواهیم پرسید، «آیا این متن اصیل است؟» اما در عوض می‌پرسیم که «چه‌طور از متون پیشین برگرفته شده و از آن‌ها استفاده می‌کند؟» هاچن بهترین شناخت را در اختیار ما می‌گذارد که چگونه رمان، نمایشنامه، فیلم، و اپرا حتی در فرم‌های جدید و برای مخاطبان جدید به حیات خود ادامه می‌دهند. هر سینمادوست، طرفدار اپرا و خواننده‌ی خلاق نیاز دارد که این کتاب را بخواند.

جوایز: